ارده از جمله خوراكی های خوشمزه ای است كه از تفت دادن و كوبیدن دانه های كنجد به دست می آید.
برای تهیه ارده، دانه های كنجد بوجاری شده در مخازن استیل به مدت 8 ساعت خیس می خورند. پس از خارج كردن آب، دانه های خیس خورده به دستگاه پوست كنی منتقل می شوند. در این دستگاه به شیوه سنتی از ماسه برای ایجاد سایش و اصطكاك بیشتر دانه ها و تسهیل در جداسازی پوست استفاده می گردد. تحت اثر سایش و ضربه، پوست دانه ها شكسته شده، سپس به ترتیب به مخازن آب نمك اشباع و فوق اشباع منتقل می شوند.
دانه ها در مخزن اول به منظور ته نشینی پوسته های كنجد آغشته به ماسه و گل و لای احتمالی به مدت 6 ساعت و در مخزن دوم با هدف پاكسازی كامل دانه ها به مدت یك ساعت قرار می گیرند. هم زدن مداوم در یك جهت در این مخازن بویژه مخزن اول ضروریست.
قابل ذكر است پوست دانه عامل ایجاد تلخی جزئی در دانه كنجد كامل است. پوست گیری دانه كنجد تغییر قابل توجهی را در تركیب شیمیایی دانه ایجاد می كند به طوری كه میزان روغن افزایش یافته و تا حدودی از میزان كلسیم، فیبر خام، آهن و فسفر و اسید اگزالیك كاسته می شود. (بطور جزئی)
در مرحله بعد پوست به همراه ماسه ته نشین شده و مغز كنجد در سطح آب نمك قرار می گیرد. پوسته ها به وسیله یك مكنده از مخزم حاوی كنجد خارج می شوند. سپس مغز كه در سطح آب نمك قرار دارد به حوض سیمانی دیگری كه در آن شیر آب تعبیه شده،منتقل و با آب شستشو داده می شود تا عاری از نمك گردد.
در ادامه دانه های پوست كنده كنجد به كوره مجهز به همزن منتقل شده و در كوره به مدت 1 تا 2.5 ساعت حرارت دیده و برای اینكه در اصطلاح جا بیفتد حدود یك شبانه روز در كوره نگه داشته می شوند. در مرحله بعد دانه های كنجد به آسیاب منتقل می شوند. ماده حاصل از آسیاب همان ارده است.
در تهیه ارده باید دقت شود تا ارده سیاه نشود و رنگ آن كرم متمایل به زرد باشد.
ارده به عنوان حلواارده و یا به صورت مستقیم مورد استفاده قرار می گیرد. در خوزستان مرسوم است ارده را با خرما مخلوط كرده و به مصرف می رسانند. در قم و كاشان و یزد ارده را شیره های مختلف مخلوط كرده و مصرف می كنند.
ارده به دلیل اینكه دارای كنجد می باشد كه سرشار از اسید های چرب اشیاع نشده است، خیلی زود در مجاورت با هوای گرم و تحت تأثیر نور و گرما،چربی های آن با اكسیژن تركیب شده و اكسید می شود. این حالت موجب ایجاد طعم تند و نامطلوب می گردد. ارده باید در محلی خنك و دور از نور مستقیم خورشید نگهداری شود. بنابراین یخچال بهترین محل برای نگهداری می باشد و تاریخ مصرف آنرا تا یكسال بالا می برد.
اگر مدتی از ظرف محتوی ارده استفاده نشود رسوب كرده و روغن آن جدا شده و یا اصطلاحا دوفاز می شود كه این موضوع هیچ ارتباطی با نامرغوبی و یا فساد آن ندارد بلكه ویژگی ذاتی ارده ایت. بنابراین توصیه می شود ارده قبل از مصرف به خوبی مخلوط گردد.
مهمترین مزایای مصرف حلواارده به عنوان یك ماده غذایی ایده آل را می توان در موارد زیر خلا صه كرد:
اگر كودكانتان علاقه ای به خوردن ارده و خوراكی های كنجدی ندارند حتما خوراكی های هیجان انگیز كنجدی ما را امتحان كنید. (ما امتحان كردیم و جواب خیلی خوبی گرفتیم!!)
نظراتتون رو با ما به اشتراك بزارید.